เวลา…ทรัพย์ที่มีค่าของชีวิต

เวลา เป็นนามธรรมที่มีความสำคัญต่อทุกชีวิต หลายๆ คนปล่อยผ่านกาลเวลาให้ล่วงเลยไปอย่างไร้ความหมาย ครั้นพอหวนกลับมานึกเสียดายก็ไม่สามารถเรียกเวลาที่สูญเสียไปกลับคืนมาได้อีกแล้ว เปรียบเสมือนสายน้ำที่จะไม่มีวันไหลย้อนกลับ และไม่ว่าคนๆ นั้นจะมีอำนาจมากมายเพียงใด หรือร่ำรวยขนาดไหน ก็คงไม่สามารถเรียกคืนวันเวลาที่ผ่านพ้นไป หรือเพิ่มเวลาในชีวิตของตนเองให้มากกว่าคนอื่นได้

ดังนั้นการรู้จักบริหารเวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญ เสมือนหนึ่งการบริหารทรัพย์สินที่มีค่าให้เกิดประโยชน์ต่อตนเอง ครอบครัว และสังคมอย่างสูงที่สุด  ด้วยการรู้จักวางแผนการใช้ชีวิตประจำวัน ไม่ปล่อยผ่านกาลเวลาไปอย่างสูญเปล่า ไม่ว่าจะเพราะความเกียจคร้าน หรือไม่ให้ความสำคัญก็ดี การรู้จักบริหารเวลาเรียน เวลาทำงาน เวลาออกกำลังกาย เวลาที่จะอยู่กับครอบครัว และเวลาสำหรับการพักผ่อน ให้สมดุล ไม่ควรทุ่มเทเวลาไปกับบางสิ่งบางอย่างมากจนเกินไป เพราะการทำอะไรที่เกินพอดี ขาดความสมดุลย่อมก่อให้เกิดผลเสียต่อตนเองและผู้อื่นได้ เช่น ให้เวลากับการทำงานมากจนเกินไป ย่อมทำให้ห่างเหินกับครอบครัว ไม่มีเวลาออกกำลังกาย ไม่มีเวลาพักผ่อน เสียทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต ในทางกลับกัน  การให้เวลากับการพักผ่อนมากจนเกินไป ย่อมทำให้เป็นคนเกียจคร้าน หน้าที่การงานไม่ก้าวหน้า เกิดการขัดสนทางการเงินได้ เป็นต้น

นอกจากนี้ ความกังวล ความอาย ความไม่กล้า ความประหม่า ก็อาจเป็นอีกหนึ่งปัจจัย ที่ทำให้เราสูญเสียโอกาสสำคัญๆ ในชีวิตไปได้ เช่น ไม่กล้าบอกรักคุณแม่ จนถึงวันที่สูญเสียคุณแม่ไป เราก็ไม่มีโอกาสได้บอกรักให้ท่านได้ยินอีกต่อไปแล้ว เป็นต้น เพราะฉะนั้น จงใช้เวลาทุกวินาทีในปัจจุบันอย่างคุ้มค่าที่สุด กล้าที่จะเผชิญหน้า กล้าที่จะตัดสินใจ เพราะเมื่อเวลาผ่านพ้นไป เราจะได้ไม่กลับมานึกย้อนเสียดาย หรือโทษตัวเองที่ไม่ทำสิ่งที่ควรจะทำ