โอกาสกับบางคน

คนบางคนมีโอกาสมากมายในชีวิต ได้มาจนเคยชิน จนไม่เห็นความสำคัญของโอกาสที่ตัวเองได้รับ มักจะปล่อยให้มันผ่านไปโดยไม่นึกเสียดายเลยแม้แต่น้อย และยังรู้สึกว่าโอกาสที่ผ่านเข้ามาเป็นสิ่งน่าเบื่อ น่ารำคาญ ไร้สาระ และไม่มีค่า ยอมให้มันจากไปโดยไม่คิดจะไขว้คว้าอะไรไว้เลย คนประเภทนี้เป็นคนที่มีบุญมากมายและพวกเขากำลังใช้บุญเก่าอยู่แต่เมื่อวันใดที่บุญของเขาหมดไปเขาก็จะนึกถึงโอกาสที่เขาเคยได้รับ และมานั่งเสียดายกับสิ่งที่ตัวเองได้ปล่อยผ่านไปอย่างน่าเสียดาย มานั่งโหยหาสิ่งที่ตัวเองเคยมีเคยเป็น ถ้ามีบุญมากพอก็อาจจะสำนึกได้ก่อนที่จะสายไป แต่ถ้าไม่ก็ต้องยอมรับกับการกระทำของตัวเอง ยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองให้ได้ ไม่มีอะไรในโลกที่จะใช้ไปอย่างเดียวแล้วไม่หมดแม้แต่เวลาที่คนส่วนใหญ่มักจะใช้ไปกับเรื่องไร้สาระจนถึงวาระสุดท้ายก็จะมาเสียดายว่ายังไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำเลย หลายครั้งที่บางคนอาจจะละเลยกับสิ่งที่ตัวเองควรให้ความสำคัญเช่น ครอบครัวที่ดี เพื่อนที่ดี หน้าที่การงานที่ดี คนที่ดี เวลาเราอยู่กับสิ่งดีดีเหล่านี้เราไม่เคยรู้สึกว่ามันวิเศษอย่างไร ไม่เคยรู้สึกว่าสำคัญอย่างไร ทำไมต้องใส่ใจ ทำไมต้องให้ความสำคัญ อยากจะทำตามใจตัวเองอย่างไรก็ได้ โดยไม่สนใจใครหรืออะไรเลย และเมื่อเวลาผ่านเลยไป ทุกอย่างบนโลกไม่มีอะไรจีรังหยั่งยื่น ต้องมีการดับสลายไปพร้อมกับกาลเวลาเสมอ เมือถึงวันที่จะต้องเสียสิ่งดีดีไปไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม วันนั้นจะเป็นวันที่ได้เห็นถึงคุณค่าและความสำคัญของสิ่งนั้นขึ้นมาอย่างจับใจ และความเสียใจจนอธิบายไม่ได้นั้นก็จะเป็นอาการที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย พร้อมกับภาพความทรงจำต่าง ๆ เรื่องราว ดี ๆ ที่ผุดขึ้นมาในความคิดของคุณจนไม่อาจจะลบภาพเหล่านี้ออกไปจากสมองได้ และความรู้สึกผิดที่คุณเคยทำเอาไว้ หรือความไม่ใส่ใจ จะกลับมาทำร้ายตัวคุณอย่างเจ็บปวดยิ่งกว่าเอามืดมากรีดข้อมือเสียอีก บางคนอาจจะรู้สึกว่าไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่คนที่เคยเจอกับตัวเองคงรู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้พวกคุณเปลี่ยนตัวเองได้มากมายขนาดไหน แทนที่จะสำนึกได้และแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดได้ทัน แต่กลับแก้ไขตัวเองเมือวันที่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว และไม่มีวันหวนกลับอะไรคืนมาได้อีก ฉะนั้น ถ้าตอนนี้ใครที่ดำเนินชีวิตอยู่บนความเสี่ยงแบบนี้ให้คิดใหม่และหันกลับมามองสิ่งที่อยู่รอบตัวเองว่าควรให้ความสำคัญกับอะไรกันแน่ เพื่อวันนึงที่ไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้วคุณจะไม่เสียใจ